Mesut Güven’in Kaleminden

Mesut Güven’in Kaleminden Yaylalarımızdaki Çobanlarımızın Yaşamı Bu hafta sonu Mersin Damızlık Koyun-Keçi Yetiştiricileri Birliğinin Anamur-Bozyazı temsilcisi arkadaşım Tarım Danışmanı Vet. Hek. Güven Kocabıyık ile birlikte, Taşeli Platosu’nun Anamur sınırlarında yaylayan, 100’e yakın Anamur ve Bozyazılı koyun, keçi yetiştiricisi aileyi ziyaret ettik.

Onların yaşam koşullarını, aile yaşantılarını, sıkıntılarını, sevinçlerini, Birlikle olan ilişkilerini, hayvanlarının sağlık ve beslenme, pazarlama ve ulaşım sorunlarını yaşadıkları yerlerde bizzat görerek, yaşayarak, konuşarak öğrendik. Bir kere onlara ulaşmamız çok zor oldu. Her yaylanın yolu hiç bakım görmemiş stabilize yoldu. Aracımızın her an bozulabilecek olma ihtimali bizi sürekli tedirgin etse de üç günde üç yüz kilometreden fazla yol katlettik.

Ziyaret ettiğimiz çobanlarımız sırası ile Kaş, Abanoz, Halkalı, Akpınar, Kırkkuyu, Sarıova, Çerçikırı, YuntPazarı, Beşkuyu, Gözlügöl, Berem, Elbalak, Eğrice, Kaşpazarı, Çamurlu, Küçükpınar, Tamtır, Kaysan yaylalarında ve adını bilemediğim birçok koyakta yaşamaktaydılar.

Çobanlarımızla, Birlik Anamur-Bozyazı Temsilcimiz Vet. Hek. Güven Kocabıyık’ın daha önceden samimi ilişkiler oluşturmasından dolayı, hiçbir üreticimizi ziyaret etmeden başkasına geçemedik. 100´e yakın birliğe kayıtlı olan, olmayan birçok çobanımızı ağılında, arazide, aile ortamında ziyaret ettik. Onların sofralarına oturduk, lokmalarını, dertlerini, sevinçlerini paylaştık. Türk insanının konukseverliğini en üst seviyede yaşadık. Sıkıntıları sayılamayacak kadar çoktu.  Bu yıl Onları mutlu eden en önemli konu ise; yaylalarda ot ve su yeterince vardı, hayvanlarını beslemekte çok zorlanmamışlardı.

Ancak sıkıntıları çoktu; Veterinerlik hizmetlerinin kendilerine ulaşması, uzaklık nedeniyle zordu. İlaç fiyatları ile yayladan döndüklerinde hayvanlarını besleyecekleri yem, saman fiyatlarının yüksekliği onları düşündürmekteydi. Et fiyatları kasaplarda yüksek olmasına rağmen, kendilerinin hem pazarlaması güç olmakta, hem de çok düşük fiyat teklif edilmekteydi. Tüccarlar bir yıl sonra ödemek üzere oğlak almakta, yaşlı anaç keçileri zaten dönüp tanıyan yoktu. Şehir yada ülke dışından getirilen kaçak hayvanlar hem fiyatları düşürmekte, hem de hayvanlarına hastalık taşımaktaydı.

Ayrıca; oğlak ve kuzuları güdecek bir kişi, anaçları güdecek bir başka kişi, şayet kurbanlık besleniyorsa onlara bakacak diğer bir kişi olmak üzere en az üç kişiye ihtiyaç duyulmaktaydı. Çoğu aileler okulların geç açılmasından çok mutlu olmuşlardı. Çünkü çocukları kaç yaşında olursa olsun, kız yada erkek onların iş gücünü kullanmak zorundaydılar. Ziyaret ettiğimiz ailelerin okuyamamış özellikle de kız çocukları yüreklerimizi sızlattı. Evin kadınının iş yükü konuşulacak gibi değildi.

Bereket Mersin deki birlik başkanı sayın Mehmet Akdoğan, kendileri gibi çobanlıktan gelmiş, sorunları bilen bir arkadaşları olması, sıkıntıları sürüncemede bırakmadan ivedi olarak bakanlık yetkililerine iletmesi ve olanakları dahilinde çareler aramaya gayret etmesiyle üreticilerin taktirini kazanması, bizi mutlu etmişti.

Ayrıca Birliğin Anamur-Bozyazı temsilcisi Vet. Hek. Güven Kocabıyık’ın Kaplan Sineması karşısında bulunan Birlik şube bürosunda yapmış olduğu özverili çalışmaları da takdire şayan. Gezilerimde gördüm ki; Güven bey el üstünde tutulmakta, bütün üreticiler evine davet etmekte, ikramsız, sohbetsiz bırakmamaktaydı. İkram deyince; Bizim Yörük kadınlarımızın eşleri ile eşit söz sahibi olduklarını, kapıya gelen misafiri eşleri evde olmasa bile büyük bir özgüvenle ağırladıklarını, sofraya oturup sohbeti paylaştıklarını mutlulukla izledim.

Bunun yanında tüm ailenin, özellikle de çocukların hiçbir sosyal yaşamlarının olmadığını, beslenme, barınma, sağlık ve hijyen sıkıntılarını üzülerek gördüm. Teknolojiye açık olduklarını, güneş enerjisi ile aydınlanma, televizyon ve küçük ev aletleri için enerji ürettiklerine sevindim. Öyle ki bir çobanımız ağılının, kümesinin etrafını, let ışıklarla çevirerek hayvanlarını kurttan korumaya çalışıyordu.

Sonuç olarak şunu söylemeliyim; Günden güne sayıları azalan küçük ve büyük baş hayvan yetiştiricilerimize sahip çıkalım. Onların zor yaşam şartlarının iyileştirilmesi için, üretim alanlarının genişlemesi ve üretim girdilerinin düşürülmesi için yanlarında olup, mücadelelerine destek verelim. Destek olalım ki toplumca sağlıklı, ucuz et, süt ve ürünlerini yiyebilelim.